Ja maar, HIJ praat niet…
Vandaag gaat het over een RELATIE die velen van ons hebben, misschien herken je dit.
Zullen we hem voor het gemak maar gewoon een sudderrelatie noemen?
Jullie zijn al jarenlang voor het oog van de buitenwereld een doornsnee gezien met twee leuke kinderen. Je kent elkaar door en door en de sjeu is volledig van jullie samenzijn af.
Je doet allebei je ding, komen elkaar tijdens het avondeten tegen na een dag hard werken. Verdorie de kinderen zijn natuurlijk weer aan het klieren met het eten en daar zijn jullie allebei op gericht. Het leven is redelijk voorspelbaar, op zo af en toe wat familiegedoe na weinig uppers, weinig downers. Ook jullie eens zo vurige seksleven werd door de jaren heen steeds meer van hetzelfde…
Heb ik het verkeerd en MIS je iets in je relatie?
En dan komt de dag dat je zomaar ineens warme gevoelens voor een van je collega’s krijgt. Hij heeft een leuke kop en maakt je vrolijk. Hij kijk zo af en toe stiekem naar je, en je bent stilletjes wel trots en blij dat je nog zo goed in de markt ligt. Want ach, de jaren zijn voorbij gegleden en eigenlijk heb je het niet eens in de gaten gehad waar hij ook alweer gebleven is. Je hebt toch wat rimpeltjes en de zwaartekracht heeft inmiddels ook zijn intrede gedaan, waardoor er toch best wel het een en ander verzakt is, zeg maar…
‘Zou hij dat erg vinden?’, denk je stiekem in jezelf. Je schrikt ervan, corrigeert jezelf meteen, en zegt tegen jezelf dat je dit niet mag denken. Want je hebt toch best een fijne relatie? Er is toch niets aan de hand? Wat zeur ik nou, ik heb eigenlijk helemaal niets te klagen! Je schaamt je, want je houdt van je man en deze gedachten voelen best oneerlijk aan.
We hebben het over diezelfde voorspelbare man die niet veel met je praat, die zelf inmiddels behoorlijk wat kilo’s is aangekomen. Jouw stoofpotjes zijn immers erg lekker, en je vond het al dit tijd zo fijn om goed voor hem te zorgen. Je plaatste jezelf aan het einde van het rijtje, want als het maar goed gaat met de kinderen en je man, dan gaat het ook goed met jou. Toch???
Stiekem vergelijk jij je man met je collega, goh, dan komt hij er eigenlijk toch best wel bekaaid af. Hij heeft inmiddels inhammen bij zijn haargrens, is saai en voorspelbaar geworden. Maarrrr hij is een erg goede en betrouwbare man en vader, dat dan weer wel.
Je krijgt steeds meer kriebels wanneer je die collega ziet, want heb je het goed gezien? Heeft hij je echt een knipoog gegeven?’, deze vraag houdt je de hele dag bezig, en je hebt wel sinds tijden weer het gevoel dat je LEEFT. Aan de andere kant geeft dit je een enorme boost in je onzekerheid. Vindt hij me echt leuk? Meende hij die knipoog of was hij zomaar wat aan het flirten?
De tijd verstrijkt en, al is er niets concreets gebeurd, je hebt inmiddels een prachtig droomkasteel gebouwd rondom je collega. Je wil graag van me weten of het een kans heeft om een relatie te worden, al wil je je man en kinderen natuurlijk helemaal niet kwetsen.
Je vraag gaat over je vriend, maar ik zie dat je zelf ook niet veel tijd en energie in je relatie hebt gestoken. Wel in jullie gezinsleven, maar dat is een totaal ander verhaal. Ik stel je best een lastige vraag, want waarom zou je een goede relatie opgeven voor een luchtbel die ieder moment lek geprikt kan worden?
Besef je dat het woord RELATIE een werkwoord is?
Een relatie is niet iets wat je hebt, daar mag je allebei aan werken. Het is super gemakkelijk om – zeker na verloop van tijd -, van alles en nog wat in te vullen voor je man, juist omdat je elkaar denkt te kennen.
Investeer niet alleen in het grootbrengen van jullie kinderen, maar investeer ook in elkaar. Hoe lang is het geleden dat jullie samen iets hebben ondernomen, zoals bijvoorbeeld een avondje naar de Bios of een wandeling met zijn tweetjes in het bos? Hoe lang is het gelden dat het gesprek niet ging over de kinderen of je werk, maar over je dromen?
‘Ja maar, hij wil dat vast niet.’
Uhm, heb je het zelf al een keer geregeld? Waarom wacht je tot hij dat voor je doet? Durf jij het aan je partner te verrassen door een spontaan weekendje weg te regelen voor jullie beiden ZONDER die energie vretende kinderen erbij? Echt, ze zijn vast fantastisch maar de liefde begon tussen jou en je partner, en die twee kleine indringers zijn er toch echt pas veel later bijgekomen.
Je werd ‘verliefd’ op je collega omdat je iets miste in je relatie.
Wanneer je lang samen bent en er kinderen zijn gekomen, is het ontzettend gemakkelijk om je te verliezen in ‘het gezin’. NATUURLIJK ga je dan iets missen, maar zie die collega niet als de oplossing om aan de saaiheid van jullie relatie te ontsnappen, want ik geef je op een briefje dat ook die relatie saai gaat worden als jij het niet leert om te investeren in een relatie i.p.v. ‘het gezin’.
Het is slechts een kwestie van mindset. Inderdaad er is werk aan de winkel voor jou en je man, maar durf het gesprek aan te gaan en zie je ‘verliefdheid’ niet als fout, vlucht of droom, maar als wake-up call om jullie huidige relatie weer een boost te geven.
PRAAT met elkaar 
Veel liefs Yve
