Het overkomt me gelukkig niet zo heel erg vaak, maar soms krijg ik te maken met mensen die volledig zijn doorgeschoten in de wirwar van het paranormale doolhof.
Soms maak ik me oprecht, en helaas zeer zeker terecht zorgen…
Bij zo’n persoon is er bijna geen filter aanwezig tussen het ‘normale’ dagelijkse fysieke leven en het paranormale talent wat ze hebben. Ik noem deze mensen een ‘open vat’. Vaak onopgeleid – of nog erger; verkeerd ingelicht -, en zonder enige kennis en inzicht van zaken gaan ze dit prachtige werk doen. Er is ze ooit verteld dat ze een gave of een talent hebben en hulpvaardig en sociaal als ze zijn, willen ze andere mensen ‘helpen’. Daarbij volledig uit het oog verliezend dat je eerst aan jezelf moet werken voor je er überhaupt nog maar over nadenkt anderen te kunnen helpen. Wanneer je dit werk doet met een volle rugzak van jezelf kom je uiteindelijk in conflict, zowel met jezelf als met de mensen om je heen. Het probleem van een ‘open vat’ is, dat er 24/7 informatie binnenkomt, waardoor je als mens niet meer weet wie je bent, en jezelf volledig verliest in de energie van anderen. Wie ben jij? Dat weet je niet want je bent jezelf verloren.
Zie het maar als stof wat op een lamp blijft vastkleven. Als je de stof niet weghaalt, komt er steeds meer bij en zie je uiteindelijk het licht bijna niet meer…
Het zal niet de eerste keer zijn (en het zal zeker niet de laatste keer zijn), dat ik iemand heb gesproken die volledig is doorgeschoten. Op zo’n moment maak ik mij ernstige zorgen. Ik geef aan dat het belangrijk is dat er professionele hulp gezocht wordt. Daarna volgt het advies afstand te nemen en (tijdelijk) het werk neer te leggen om uit te rusten en bij jezelf naar binnen te gaan.
Ik noem haar Lola. Ze is er volledig van overtuigd dat ze te maken heeft met Voodoo en mensen die haar tegenwerken. Mensen die jaloers zijn en haar helemaal niets gunnen. Ze spendeert enorm veel geld aan consults en het bellen naar collega’s die haar bevestigen in haar overtuiging. Hierdoor zullen haar angsten alleen nog maar meer toenemen. Een salie takje hier, een huisreiniging daar… Kristallen bollen, engelen, pillen en theetjes om te zuiveren. Echt, je kan het zo gek niet opnoemen of ze heeft het geprobeerd of aangeschaft. Ze is er volledig van overtuigd dat ‘ze’ (wie dat dan verder ook maar mogen zijn) het op haar gemunt hebben. In de tussentijd blijft ze dit werk doen. Niet gedoseerd, maar 7 dagen per week en minimaal 12 uur per dag, want ze vindt zichzelf onmisbaar. Ze is slechts een schim van zichzelf, legt alles met groot succes buiten zichzelf, en pleegt een zware vorm van roofbouw, zowel op haar lichaam als op haar geest.
Inmiddels bevindt ze zich op een neerwaartse spiraal naar de bodem van de put…
Lola wordt liever bevestigd in haar angst dan dat ze de keuze maakt om tijdelijk afstand te nemen van haar werk door aan zichzelf te gaan werken. Ze is ooit echt zuiver begonnen, maar omdat ze niet geleerd heeft energie van anderen af te voeren, klopt hetgeen ze doorgeeft aan haar klanten al lang niet meer want ze projecteert uitsluitend vanuit zichzelf. Natuurlijk ligt het altijd aan de ander dat ze het niet snappen. Reflectie is een moeilijk woord en nog moeilijker toe te passen. Ze heeft immers zelf nooit iets gedaan, toch?
Ik kan haar vertellen wat ik wil maar eigenlijk maakt niet uit wat ik zeg. De boodschap van de telepaat die haar bevestigt in haar neurotische gedrag heeft voor Lola veel meer waarde dan wat ik aangeef. Inmiddels is haar gedrag behoorlijk drammerig, zeer dominant en manipulatief te noemen. Soms, volledig in haar paniek, raakt ze de rand van een psychose. Ik hoop oprecht dat Lola professionele hulp gaat zoeken, maar dat zal ze vast niet gaan doen. Uiteraard ben ik veel te confronterend en natuurlijk ben ik degene die het allemaal niet begrijpt.
De moraal van dit verhaal?
Als je in vroegere tijden een talent had, werd je opgeleid in een tempel. Je werd opgenomen in een speciale gemeenschap of je werd door een sjamaan of een andere wijs persoon geholpen. Je werd stap voor stap begeleid om zo gedoseerd om te leren gaan met je prachtige talent. Er was iemand die een stukje met je mee kon lopen waardoor je inzicht en kennis kon verwerven. Sinds we in het Westen massaal besloten hebben geen religie meer nodig te hebben, werden we aan onszelf overgeleverd en verdwenen deze mogelijkheden. Dat is voor sommigen best lastig maar – als het goed is – vind je uiteindelijk je eigen pad toch wel.
Ruud Gullit was nooit een goede voetballer geworden zonder goede begeleiding…
Mijn punt is dat sommige mensen een enorme bak aan talent hebben, maar helaas niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Bovendien wordt het normaal gevonden om beroepsopleidingen te doen, maar wanneer het gaat over iemand met een talent of gave is dat niet nodig? Pure onzin, ondanks dat het een gegeven talent is, is ontwikkeling van dit talent broodnodig. Ik noem het bewust geen gave. Het woord ‘gave’ houdt in dat ik iets heb gekregen. Ik ben van mening dat ik dit talent heb ik niet gekregen maar verworven. Verworden door vele levens van scholing, het opdoen van ervaring e.d. Bij gebrek aan goede begeleiding kan bovenstaand verhaal je overkomen.
Heb je een talent en wil je dit werk gaan doen?
Ga alsjeblief op zoek naar een goede opleidingen. Praat eens met een ervaren vakbekwame collega die bij je in de buurt woont en praat er over. Zorg er op zijn minst voor dat je leert om jezelf te gronden, zodat je energie van anderen kunt afvoeren. Ér zijn heel erg goede en betaalbare opleidingen, kijk daar eens naar. Bovendien is het goed te weten waar je mee te maken kunt krijgen, dus lees, praat, vraag en verzamel kennis.
Blijf bij jezelf, neem niet alles voor waarheid aan en luister altijd met een kritisch oor naar wat anderen je vertellen…
Liefs Yve
